Aangeboren of aangeleerd?

Sommige mensen schrikken als het begrip ‘erfelijke aanleg’ genoemd wordt. Zeker als dat gebeurt in verband met de mentale ontwikkeling of de ontwikkeling van persoonlijkheid.

Een van de redenen waarom ze zo’n weerzin voelen tegen alles wat met ‘erfelijk’ te maken heeft, is dat ze denken dat het daarmee onmogelijk wordt om nog iets te ontwikkelen als mens. Dat we daarmee gedegradeerd worden tot voorgeprogrammeerde mensen waarbij het niet uitmaakt hoe de opvoeding geschiedt, waarbij het eindresultaat toch al vaststaat.

Karaktertrekken en persoonlijkheidskenmerken

Sommige karaktertrekken en daarmee persoonlijkheidskenmerken zijn erfelijk bepaald. Je zult vast aan je baby zien dat hij sommige dingetjes precies als mama of als papa doet. De een krijgt altijd een rood oor als hij moe wordt, de ander grijpt altijd de neus van iemand als hij op schoot zit. Opa’s en oma’s weten deze familietrekjes altijd meteen te herkennen. “O, dat deed Piet vroeger ook!”

Die karaktertrekjes zijn inderdaad erfelijk bepaald. Daar verander je als ouder niets meer aan. Maar betekent dit dan dat je baby alleen maar een kopie en samenvoegsel van jou en je partner is? Nee. Een heleboel persoonlijkheidskenmerken zijn namelijk niet erfelijk bepaald. Bovendien is niet alleen wát er erfelijk bepaald is belangrijk, maar ook hóe je met je persoonlijkheid omgaat. De manier waarop je met die eigenschappen weet om te gaan leer je tijdens je opvoeding. En hoe die persoonlijkheid tussen aangeboren en aangeleerd ontstaat? Dat is nog steeds een groot en interessant mysterie!