Bevalling zonder pijnstilling is met vlagen killing

Gastblogger: Lotte van Velsen

Mijn naam is Lotte, 34 jaar uit Oss en ik ben vijf jaar geleden bevallen van mijn mooie zoon Sam en dit zonder pijnstilling. Graag neem ik jullie mee in mijn verhaal.

Change of plans: vliezen gebroken

Het begon allemaal op maandag 6 augustus rond 10:00 in de ochtend. Mijn moeder kwam even iets langsbrengen en ik zou daarna met haar mee waggelen naar huis om daar te lunchen. Maar dat verliep iets anders… want mijn vliezen braken! Mijn moeder was blij dat ze er was om het begin mee te maken en ik blij want dan kon zij achter mij aan dweilen.

Nog geen weeën

Ondertussen had ik mijn man gebeld, die snel naar huis kwam. En die vroeg dan ook meteen of ik al weeën had, maar dit was nog niet het geval. De verloskundige kwam even een korte check doen en inderdaad de bevalling was officieel begonnen. Maar na twee uur had ik nog geen weeën!

Ontdek en stimuleer de mentale ontwikkeling van jouw baby

Download nu

Toch maar even lunchen 

Nog geen weeën, dus rond 13:00 toch maar aan de lunch. Erg gezond, een wafel met aardbeien en slagroom. En toen was het moment daar: WEEËN! Oh man, wat baalde ik, want ik voelde ze voornamelijk in mijn rug en die zijn moeilijker op te vangen. Dus rustig blijven, puffen, onder de douche staan, noem maar op. Ook kwamen ze heel onregelmatig. Zo had ik er om de paar minuten een paar, dan kon het zo maar weer drie kwartier wegblijven. En mijn man maar achter mij aanlopen om te vragen hoe hoog de wee in pijn scoorde. Waarop ik steeds antwoordde op een 3 of 4 want dit kon veel erger volgens mij.

De bevalling zet niet door

Tegen de avond nog geen regelmatige weeën en de verloskundige kwam rond 22:00 weer langs voor een check. Twee centimeter ontsluiting en ik kreeg te horen dat we, als het in de nacht niet regelmatig werd, wij ons in de ochtend vroeg moesten melden in het ziekenhuis om de bevalling op te laten wekken. Dit omdat de vliezen al een hele tijd gebroken waren. Nu wilde ik sowieso in het ziekenhuis bevallen, dus dat was geen probleem.

Naar het ziekenhuis

Dinsdagochtend 7 augustus, 7:30 uur, hop naar het ziekenhuis. Daar kregen we een kamer en werd ik aangesloten aan de weeën opwekkers. Dat was fijn, maar niet echt! Al snel werden de weeën regelmatiger en wat duurden ze lang. Pffff, dat was het woord van de dag. Ik had van tevoren een cursus weeën begeleiding gedaan en die kwam heel goed van pas. Er kwamen er niet veel, maar de lengte was killing. Iedere wee duurde anderhalve minuut of langer. Rond 9:00 uur had ik 5 cm ontsluiting dus ik had nog even te gaan.

Het werd steeds heviger

Telkens maar onder die douche en puffen en het was heet die dag! Mijn man blij dat hij in de climate control zat zoals hij zelf zei en ik merkte er geen bal van want wat had ik het heet door het opvangen van de weeën. En ondertussen werd het echt steeds heftiger. Rond 11:00 uur had ik weer een check waarbij ik te horen kreeg dat ik nu op de 8 centimeter zat. De verloskundige gaf aan dat het na de lunch wel zover zou zijn.

Ik werd gek van de pijn!

Rond 12:00 dacht ik echt even gek te worden van de pijn. Het was zo intens en zo moeilijk om nog vol te houden na bijna 24 uur. Hierdoor vroeg ik naar de mogelijkheden voor pijnstilling. De enige optie die ik had was, ik weet de naam niet meer, een middel waardoor ik en de baby misselijk konden worden. Dat was dus een dikke nee voor mij. Dus hop weer naar de douche. Mijn man werd voorzien van eten en drinken want zoals de verloskundige zei, die mocht over een uur ook aan de bak, hehe.

Het moment om te persen!

En toen was het moment daar! Rond 13:15 uur voelde ik een bepaalde drang, menig moeder zal weten welke, en mocht ik het bed op kruipen om te gaan persen!

Mijn bevallingsplan lag inmiddels onder in de kliko, want niks ging zoals ik wilde. Dus ik lag daar zonder gêne, want die ben je gewoon kwijt op dat moment, in vol ornaat op dat bed mijn best te doen om er een baby uit te krijgen. Mijn man naast me, de verloskundige en assistent daar beneden en ik had het eerlijk gezegd echt zwaar. Na bijna een uur vroeg ik om hulp en dat kwam er. De gynaecoloog kwam erbij en die heeft mij zo goed en lief geholpen. Toen was na een paar keer persen met behulp van een vacuümpomp om 14:18 daar onze mooie zoon Sam.

Het ging mis

Ik kreeg hem fijn bij me, dat was echt een fantastisch gevoel. Alleen toen ging het met mij mis. De placenta kwam niet los en het bloed bleef vloeien. Ineens was het spoed, de verloskundige was zo hard op mijn buik aan het pushen dat ik er onpasselijk van werd, de gynaecoloog was mij aan het hechten en de placenta in de gaten aan het houden en met veel pijn en moeite kwam die los. Maar de twijfel was of hij compleet was of niet. Toen kwam de gynaecoloog naar me toe met de mededeling dat ik met spoed naar de OK werd gereden en dat ze eerst een ballon zouden proberen om het bloeden te stoppen en wanneer dat niet zou werken zou mijn baarmoeder verwijderd moeten worden. Daar lig je dan, na 25 uur keihard werken voor het mooiste dat je is overkomen en voor je het weet ben je meteen uren van elkaar verwijderd.

Het liep goed af

Gelukkig is het goed afgelopen en werkte de ballon meteen. Toen zat ik helaas wel onder de pijnstilling, bloedtransfusie, vocht en noem maar op. Inmiddels waren mijn ouders er ook, want die waren ingelicht door mijn man. En die hadden Sam lekker bij mij gelegd. En ik kan jullie vertellen die heb ik de eerste dagen bijna niet losgelaten!

Al met al was de bevalling zonder pijnstilling met vlagen echt intens en bijna niet te houden maar door de goede weeën begeleiding en vooral de warme douche was het voor mij toch goed te doen. Ik zou het dan ook zo over doen. Alleen die nasleep mag van mij achterwege blijven.

Heeft dit artikel je geholpen?

thumb_up_alt thumb_down_alt

Deel dit artikel

Ontvang een melding bij de start van een sprong!

Wil je graag voorbereid zijn wanneer een sprong zich bij jouw baby aandient? Schrijf je gratis in voor onze sprongenwekker en ontvang altijd een melding wanneer een sprong gaat beginnen!

Wat is je uitgerekende datum?(Vereist)