Boos!

Jonge kinderen kennen, net als volwassenen, de basis emoties. Het beeld van kinderen roept vaak woorden op als; vrolijk, uitgelaten en onbevangen. Zo helemaal leven in het moment.

Heerlijk! Dat gebeurt ook als het kind in een boze bui schiet. Het kind is één en al boosheid. Het heeft geen ‘volwassen’ neiging tot inhouden. Waar wij nog nadenken of ons gedrag gepast is in de omgeving, de situatie en daarbij ook wat terughoudend zijn om onze naasten niet te kwetsen, gaan kinderen bijvoorbeeld zonder gêne op de vloer van de supermarkt liggen krijsen als ze daar even behoefte aan hebben….

De boze bui van een jong kind kan meerder oorzaken hebben.

Soms is het gefrustreerd door zijn motorische beperkingen. Je bent baby, omgeven door veel mooie spullen maar je kunt je nog onvoldoende in die richting bewegen. Of je strekt je benen al, daarboven op het kastje of op de bank ligt allerlei moois maar optrekken gaat nog net niet, frustratie alom! Realiseer je zelf eens hoe het is als je zelf tegen een beperking aan loopt, als je door je rug bent gegaan of een spier verrekt hebt en je je niet meer volledig kunt redden in het dagelijkse leven. Of je krijgt te maken met onrecht. Vol verontwaardiging zie je dat een ander kind je speelgoed pakt, zonder te vragen, de brutaliteit. Boos!

Maar hoe reageer je dan?

Voor ouders is verklaarbare boosheid te verdragen, begrip helpt veel.Frustratie vanuit de ontwikkeling heeft het kind nodig, het geeft het jonge kind de ‘drive’ om door te zetten. Door dit als ouders op te lossen (door bv het speelgoed in de handen te geven) geeft dus een gemiste kans. Laat de frustratie er even zijn, op het moment dat die vermoeiend wordt voor het kind (of jezelf) kun je handelen.
Vind een kind dat hem onrecht is aangedaan dan kun je het kind leren hoe op dat moment te reageren richting de ander. Is het kind daar nog te jong voor benoem dan in elke geval wat je ziet, het helpt een kind als hij zich begrepen voelt.

Blijf bij boosheid in contact met het kind. Hoe jong ook, vertel wat je ziet, heb begrip. Belangrijk daarbij is een boodschap waardoor het kind de ruimte voelt om zijn emotie te mogen uiten; ‘Ik zie dat je boos bent/ dat je verdriet hebt, dat mag best hoor, ik snap het…‘ Sussen of onderdrukken laat de emotie niet verdwijnen. Nadien, als de boze bui beleefd, uitgewerkt en gezakt is kan het kind weer volledig vrolijk, uitgelaten en onbevangen zijn. Puur kind, heerlijk…

Anneliese Jansen (1968)
www.anneliese-opvoedcoaching.nl
Anneliese Jansen is ook op Facebook te vinden!