De onrust van sprong 2

Woensdag 22 november tot woensdag 6 december, maar liefst 14 dagen duurt de lastige fase van sprong 2, zegt de app van Oei, ik groei!

Ik pak snel de agenda erbij en kijk wat er die dagen in staat. Verdorie… Uitgerekend die weken ben ik regelmatig alleen met Juna. Ik móet een draagzak hebben, bedenk ik me. Een draagzak, een draagdoek en een buidelshirt. Alles om ervoor te zorgen dat ik tijdens het sprongetje geborgenheid kan bieden én een beetje mijn handen vrij heb als ik alleen ben. 

Onrustige slaapjes tijdens sprong 2

Juna is nogal een dame van de klok en dus is de nacht van dinsdag 21 op woensdag 22 november onrustig. Geen dag is hetzelfde met een baby, maar toch was deze nacht anders dan anders. Juna sliep onrustig, was veel aan het woelen en wurmen, leek geen fijne houding te kunnen vinden in bed en vond alleen rust met een speentje in haar mond en mijn hand op haar handje. Toen ik in de ochtend op mijn telefoon keek werd het allemaal duidelijk: Juna begint aan sprong 2.

Vanaf dag 1 tot en met dag 14 was Juna duidelijk van slag. Zoals ik al schreef is ze nogal een dame van de klok en dus duurde deze sprong geen dag langer, maar ook zéker geen dag korter. Gedurende de hele sprong stond vooral op de voorgrond dat Juna moeite had met de dutjes overdag. Waar ze eerder prima dutjes deed van 1,5 tot 2 uur, waren ze nu beduidend korter. Met veel geluk maakte ze een slaapcyclus van 45 minuten af, waardoor ze even kon opladen, maar veelal waren het dutjes van 20-30 met veel verdriet tot gevolg. Ook bij mama. 😉

Het fijne van de informatie van Oei, ik groei! vind ik dat ik als ouder kan relativeren dat de lastige fase slechts tijdelijk is. Dat ik kan proberen te begrijpen waarom mijn kindje zo verdrietig is. Dat ik haar kan vertellen dat de wereld elke keer een stukje mooier wordt. Maar dat wil niet zeggen dat het makkelijk is, verre van zelfs.

Huilerig, hangerig en… hongerig!

Tijdens de sprong merkte ik ook dat Juna veel meer behoefte had aan (troost)voeding. Waar ze in de weken voor de sprong ruim 4 uur tussen een voeding liet, haalde ze nu soms met moeite 2,5 uur. We hebben er toen voor gekozen om even terug te gaan naar meer, maar kleinere voedingen per dag. Zo konden we Juna vaker troost bieden als ze dat nodig leek te hebben. In eerste instantie leek dit een goede oplossing, maar uiteindelijk had ze niet genoeg aan de kleine porties en raakte ze gefrustreerd omdat de fles sneller leeg was. Luisterend naar ons gevoel en kijkend naar ons kindje kozen we ervoor om de hoeveelheid voeding op te hogen. Iets waar ik zelf erg veel moeite mee had, bang dat we haar veel te veel gaven. Uiteindelijk bleek dit wél de oplossing en dat maakte de rest van het sprongetje iets beter te behappen. 

Om voldoende rust te bieden voor de nacht deden we Juna om de dag in bad voordat ze naar bed ging. Voor de laatste fles nog even ontprikkelen en ontspannen. Voor het badje geeft papa haar een fijne massage op het aankleedkussen, waar ze eigenlijk al lekker van ontspant. Dit vind Juna heerlijk. Met de lampen gedimd en de verwarming op standje sauna, even geen tranen en even geen onrust maar pure ontspanning.

De storm is weer gaan liggen

Na dag 14 van de lastige fase zag de wereld er plots weer een stuk rooskleuriger uit. Juna raakte vertrouwd met haar nieuwe vaardigheden, ze werd rustiger en sliep weer stukken beter. Fijn! Zo konden mijn hormonen ook weer een beetje neerdalen en kwam er weer wat ruimte om naast mama ook partner te zijn. 

Ik vind het heel bijzonder om te zien dat mijn kindje zich zo snel ontwikkelt en steeds iets nieuws ontdekt en leert. Sinds sprong twee heeft Juna duidelijk meer interesse voor bewegende objecten en bijvoorbeeld de televisie. Iedere ochtend een kwartiertje voor Juf Roos vind ze bere interessant. Ze kijkt aandachtig als je tegen haar praat en reageert met kleine geluidjes. Ze is gevoelig voor complimentjes en probeert steeds opnieuw je aandacht te trekken.

Pittige sprong 2

Ik vond sprong 2 best pittig, vooral omdat ik merkte dat Juna echt van slag was. Ze was moeilijker te troosten en wilde duidelijk continu contact. De draagzak/doek was echt een uitkomst. Uren heb ik haar gedragen tijdens de sprong, maar met oneindig veel liefde! 

Uiteindelijk komt het allemaal goed. Volg je kindje en bewaar de rust. Jij als moeder weet écht wat het beste is voor jouw kindje. ♥️

Annique Telders, moeder van Juna
Foto’s: Joris Telders – @JTDproducties