De gouden tip: het geheim voor een relaxter leven

Is het normaal dat ik een soort paniekaanval krijg als iemand vraagt hoe laat mijn baby slaapt of eet? De vraag impliceert namelijk dat ik dat elke dag weet. Van te voren. Alsof ik een soort waarzegger ben met een glazen bol waarin ik in rokerige beelden de volgende dag zie ontvouwen. Alsof het universum al die tijd heeft toegewerkt naar het komende slaapmoment en ik allerlei getallen en moeilijke dingen als breuken en wortels enzo zie vliegen en dingen zeg als ‘the time is now’. Alsof ik in yogakleermakerszit hummend voorspellingen doe als ‘het slaapmmmoment valt mmmorgen ommm twaalf uu-huur’ en dan iets met wierook en een veelbetekenende blik erbij. Alsof ik…nou goed je snapt het, alsof ik van te voren dus weet wat mijn baby gaat doen. De helft van de tijd snap ik achteraf nog niet eens precies hoe de dag is verlopen, laat stáán dat ik dat vooraf kan voorspellen.[/fusion_text]Ik kreeg een gouden tip van een vriendin én collega-moeder (even sidenote: getver, wat een lelijke term vind ik dat, zullen we hiermee ophouden alsjeblieft dankjewel). Anyhoo, de gouden tip is om nooit meer op één moment af te spreken, maar een bereik aan te geven. “We zijn er tussen elf en twaalf uur!”. Wat een goeie tip! Zo krijg je wat ruimte in je agenda en ruimte in je hoofd.

Tegenwoordig pas ik dat principe ook toe op het schema van mijn baby. Ik was zo gefocust op een vast ritme (want dat moet, je moet een ritme bieden anders ben je de slechtste moeder ooit), dat ik daar moeilijk van kon afwijken. Dus dan was ik een uur lang bezig een klaarwakker kind in slaap te krijgen die écht nog niet moe was. Tegen de tijd dat ze dan eindelijk sliep was ik zo kapot dat ik ook wel kon slapen.

We hebben nu geen vaste tijden meer in het schema, maar een bandbreedte: Eerste eetmoment tussen zeven en acht uur. Fruithapje tussen tien en elf uur. Start middagslaapje tussen twaalf en één uur, einde slaapje tussen twee en drie uur. Zoiets. Hiermee kan ik prima inspelen op de behoeftes van mijn baby zonder mezelf en haar te frustreren.

Ik kan haar bijvoorbeeld een kwartiertje langer laten spelen als ze nog niet aan slapen toe is. Of wat eerder uit bed halen als ze vroeg wakker is. Ik volg nog steeds dezelfde rituelen en ze krijgt nog steeds de nodige rust, maar soms wat eerder of later. Zónder dat dus Het Ritme eraan moet geloven. En sinds ik me dat realiseer, is het leven voor mijn baby en voor mij een stuk relaxter zonder dat daar wierook aan te pas hoeft te komen.

PS. Het zou toch fijn zijn als je ook bij tandartsen en consultatiebureaus en dergelijke afspraken binnen een bandbreedte kon maken. “Uw afspraak is naar gelieve tussen drie en vier uur”. Degene die bedenkt hoe je dat praktisch mogelijk zou kunnen maken verdient een prijs.