Keizersnede versus vaginaal bevallen
Ik ben Birgit, bijna 30 jaar en moeder van 2 prachtige kindjes: Jara van 3,5 jaar oud en Senn van 8 maanden oud. Ik woon en werk in Gelderland. 3,5 jaar geleden beviel ik met 36+4 weken via een spoedkeizersnede van onze dochter en 8 maanden geleden beviel ik vaginaal van onze zoon. Beide een prachtige ervaring, maar beide ook totaal verschillend.
Even resumé naar de zwangerschap van de oudste
Tijdens de zwangerschap van onze dochter kreeg ik op de dag dat ik met zwangerschapsverlof ging een hoge bloeddruk. Vele ziekenhuisbezoeken en controles volgden. Uiteindelijk kreeg ik medicatie waarmee dit stabiliseerde. Waar ik eerst elke 2 dagen voor controle moest, mocht ik na het aanslaan van de medicatie een week tussen de controles laten. Op maandag 26 oktober kwam ik weer voor controle in het ziekenhuis. De verpleegkundige kletste altijd eerst even met me voor ze mijn bloeddruk ging meten. Hierin vroeg ze of ik de baby nog goed had gevoeld, waarna ik terug ging denken en haar eigenlijk wel erg rustig vond sinds de dag ervoor. Voor de zekerheid maakte ze een CTG.
De baby was niet actief, hartslag liep op
Op deze CTG zag ik direct de hoge hartslag van de baby, die lag rond de 180 slagen per minuut en normaal is dit tussen de 110-160 slagen per minuut. Vaak werd ze dan wel wakker en actief, maar dit gebeurde echter nu niet. Haar hartslag liep alleen maar op en er kwam geen enkele activiteit vanuit haar. Ik werd op mijn linkerzij gelegd maar ook dit hielp niet en er zat weinig variatie in de hartslag. De verpleegkundige checkte mijn ‘klachten’ rondom een hoge bloeddruk en meette een aantal keer mijn bloeddruk. Daarna ging ineens alles heel snel. De verloskundige kwam me ophalen met een rolstoel omdat ik niet meer mocht lopen en ze maakte een echo. Ook hierin was geen beweging van de baby waar te nemen.
Ontdek en stimuleer de mentale ontwikkeling van jouw baby
Download nuEr was spoed geboden
Ik werd opgenomen en direct na het aankomen op de afdeling werden er allerlei onderzoeken gedaan. Ook ging ik weer aan de CTG. De hartslag van de baby liep inmiddels op tot 210 slagen per minuut. Na een extra echo en overleg met het WKZ daalde de hartslag ineens tot een ‘normale’ waarde. Toen wij dachten misschien wel weer lekker naar huis te kunnen dachten de gynaecologen juist dat er spoed geboden was. We gingen naar de OK, waarna er binnen korte tijd onze dochter werd geboren. Totaal overvallen verwelkomde we haar waarna ze direct voor een check ging bij de kinderarts. Het ging naar omstandigheden goed met onze dochter waardoor ze op mijn borst kon en mocht liggen.
Herstel na de keizersnede
Lichamelijk is een keizersnede niet niks. Je hebt een grote wond waardoor lang staan en voorover buigen niet prettig is. Het is een hele grote buikoperatie, waarna je amper 24 uur later weer op je benen staat en voor je kind moet zorgen. Wel heb je medicatie gekregen om stabiel te blijven tijdens de operatie, je hebt een katheter en je bent niet zo mobiel. Jara werd kort daarna toch opgenomen op de neonatologie omdat ze niet goed reageerde op reflexen en niet goed dronk, hierdoor ging ik over de grenzen van mijn lichaam heen om zo veel mogelijk bij haar te kunnen zijn. Ik begrijp dat dit vaker gebeurt en hoe logisch ik dat toen ook vond, achteraf denk ik wel eens: waar was ik mee bezig en hield niemand mij tegen?.
Mentale verwerking na keizersnede
Ik vond vooral de mentale verwerking heftig. In de zwangerschap hebben we een beval cursus gedaan waarin we eigenlijk geen enkel moment stil hebben gestaan bij een (spoed) keizersnede. Ik was zó ingesteld op een bubbel creëren, rust in de ruimte en het magische moment van de ontmoeting dat de keizersnede voelde als falen en een grote teleurstelling. Ik had niet fysiek gewerkt aan de geboorte en ik heb het lange tijd ook alleen maar ‘baren’ genoemd. Het leek de ‘makkelijke’ weg als ik er met anderen over sprak, ik had geen idee wat weeën waren, hoe ontsluiting voelde en hoe een placenta eruitzag. Als het over geboortes ging, kon ik nooit écht meepraten voor mijn gevoel. Mensen zeiden dan ook vaak: wees maar blij. Mocht jij dit ook herkennen of voelen, weet dan dat er heel veel moeders zijn die met een keizersnede bevallen zijn en dit zo voelen. Het is niet gek, je bent niet alleen. Mij hielp contact met andere moeders die met een keizersnede waren bevallen juist om deze gevoelens en gedachtes te normaliseren en herkenning te vinden.
De vaginale bevalling
8 maanden geleden werd ik ingeleid. Uiteindelijk was er bij mijn dochter in de placenta een afwijking gevonden die een herhalingsrisico had, hierdoor hadden we afgesproken met de gynaecoloog om niet over de zwangerschapsduur van 40 weken te komen. Toen ik me meldde voor de inleiding, was ik niet gelijk in te leiden, waardoor we moesten primen. Dit gebeurde eerst met pillen, maar dit deed te weinig waardoor ik een ballonnetje kreeg de volgende dag. De dag daarna had ik genoeg ontsluiting om mijn vliezen te breken. Na dit gedaan te hebben kreeg ik ook weeënopwekkers waarna ik al snel veel weeën kreeg. Na 5 uur vorderde de ontsluiting niet, waardoor ik koos voor een ruggenprik. Ik merkte dat ik daarna pas echt goed kon ontspannen. Daarvoor had ik toch veel spanning en telkens viel de CTG weg, wat mij toch triggerde.
Nog 12 uur tot volledige ontsluiting
Na de ruggenprik duurde het nog 12 uur voor ik volledige ontsluiting had, maar dit waren wel hele prettige uren (waarin ik achteraf beter even had kunnen rusten haha). Toen de persfase er aankwam merkte ik dat mijn hele lijf onrustig werd. Ik mocht langzaam wat mee duwen, maar niet echt persen. Dit brak me op een gegeven moment op waardoor ik super misselijk werd en moest overgeven. Toen ik eenmaal ‘mocht’ persen, wist ik gelijk wat ik moest doen. Wat mij hierbij hielp was dat ik hoorde en zag dat er vooruitgang kwam tijdens het persen. Ik heb namelijk 90 minuten geperst, waarin ik weleens dacht: ‘gebeurt er wel iets?’. Na 90 minuten persen pakte mijn man onze zoon aan en legde hem op mijn borst. Het harde werken werd beloond, ik had hem helemaal zelf op de wereld gezet en dat voelde onbeschrijfelijk mooi. Het ‘golden hour’ was prachtig en hij was sterk genoeg om gelijk uit mijn borst te drinken.
Herstel na de vaginale bevalling
Lichamelijk voelde ik me helemaal prima. Ik kon 2 uur later lekker douchen waarna ik met mijn zoon mee kon naar de afdeling waar hij ter observatie werd opgenomen. Ik kon zelf lopen, de zorg doen en het fijnste van alles was dat ik geen medicatie had gehad waardoor ik veel helderder was (zelfs na ruim 26 uur wakker te zijn en net bevallen te zijn).
De verwerking was ook heel anders, ik was toe aan de bevalling (waar dit bij mijn dochter nog niet zo was) en ik heb tijdens de bevalling echt gewerkt naar het moment dat hij er was. De verloskundige legde later ook uit dat de bevalling tweeledig is, het afsluiten van je zwangerschap en toewerken naar de babytijd. Bij een keizersnede is dit heel anders, en helemaal als het spoed is. Lichamelijk is ook de periode erna heel anders. Het grootste verschil is wel dat je geen wond hebt die moet sluiten en waarin je letterlijk beperkt bent, maar bij een vaginale bevalling komen weer hele andere dingen kijken.
Het zitten was bijvoorbeeld de eerste dag een dingetje en door de katheter die ik kreeg met de ruggenprik voelde ik mijn blaas niet. Hierdoor ben ik nog een aantal keer gekatheteriseerd. Uiteindelijk is dit allemaal goed gekomen. Wel merkte ik met wandelen dat mijn bekken en bekkenbodem zich moesten herstellen.
Verschil keizersnede en vaginale bevalling
Twee prachtige momenten in mijn leven. Allebei heel anders, maar allebei met een geweldige uitkomst. Het herstel na beide bevallingen waren heel anders, zowel lichamelijk als mentaal heb je andere uitdagingen. De clue is wel echt dat je naar je lichaam moet luisteren als het gaat om het lichamelijke herstel, en ook je mentale stuk qua verwerking tijd en ruimte moet geven. Ik denk dat er over het algemeen nog winst te behalen valt in het afremmen van de kraamvrouwen en hen echt even tot rust te laten komen, die luxe hebben we hier in Nederland natuurlijk door de kraamzorg.
- Ik heb ook nog een aantal tips voor jullie, namelijk:
- Bereid je voor op de kans dat er een keizersnede kan zijn, lees/zie hoe dit er dan uitziet en maak eventueel ook een ‘bevalplan’ hiervoor.
- Voor na de bevalling in beide gevallen: heel rustig aan doen en je laten verwennen. Je hebt echt tijd nodig om te herstellen.
- En als allerlaatste, denk na over een geboortefotograaf. Als je het mij vraagt, het meest waardevolle cadeau wat je jezelf, je partner en kindje kan geven.
Heeft dit artikel je geholpen?
Deel dit artikel
Lees ook
Postnatale depressie – als angst de baas wordt
Van roze wolk naar postnatale depressie
Van stuitbevalling naar spoed keizersnede
Ontvang een melding bij de start van een sprong!
Wil je graag voorbereid zijn wanneer een sprong zich bij jouw baby aandient? Schrijf je gratis in voor onze sprongenwekker en ontvang altijd een melding wanneer een sprong gaat beginnen!
