Kinderen en belonen

De tendens momenteel is negatief gedrag negeren en positief gedrag belonen. De insteek is dan natuurlijk dat een kind leert dat het met negatief gedrag geen aandacht krijgt. Toch moeten we ons ervan bewust zijn dat een kind met ons communiceert door middel van zijn gedrag.

Elk gedrag wil ons iets vertellen. Zelfs als een kind goed kan praten kan het nog niet altijd vertellen wat hem dwars zit. Logisch, ook wij hebben wel dagen dat we een onbestemd gevoel hebben en er niet de vinger op kunnen leggen wat ons dwars zit.

Gelukkig kennen ouders hun eigen kind het beste en met wat denkwerk kunnen we kinderen voorleggen wat we denken dat ze dwars zit. En dat kan al vanaf hele jonge leeftijd, zo rond de drie jaar! Let bij dit soort gesprekken goed op de lichaamstaal van het kind. Kinderen hebben de eigenschap aan te voelen waar ze hun ouders een plezier mee doen. Ze zullen soms een ‘gewenst’ antwoord geven, maar mimiek en lichaamshouding zullen meer vertellen.

Je zou kunnen stellen dat je een kind niet echt hoeft te belonen. Als er iets gelukt is zal het kind daar al voldoening genoeg uit halen. En natuurlijk zijn er van die momenten dat je apentrots bent op je kind! Gewoon zeggen, ik ben zo trots op je. Wil je nu en dan een compliment geven doe dat dan vanuit jezelf. Benoem wat het met jou doet. Dus; ‘Ik ben zo blij voor je dat je een goed rapport hebt’ of ‘Helemaal zelf bedacht, ik vind het fijn voor jou dat het zo goed gelukt is’. Teveel complimenten , belonen, heeft namelijk twee nadelen…

Hoort een kind het te vaak dan wordt het gewoon. En het gevaar bestaat dat een kind afhankelijk wordt van de goedkeuring van anderen. Ook als het ouder is. Zo nu en dan wat lieve woorden blijven natuurlijk belangrijk, daar groeien we allemaal van…