Moeder zijn is… ze laten worden wie ze willen zijn

Er voor mijn kinderen zijn iedere dag, in ieder moment en voor altijd, zolang we samen mogen zijn. Ook als je kindje er niet meer is blijf je mama, maar kun je er niet meer voor je kindje zijn.

Er werd mij gevraagd om mijn ‘eerlijke’ verhaal te schrijven over wat moederschap voor mij
betekent. Je snapt wel dat ik dat een vrij heftig onderwerp vind. Of ja niet echt heftig maar na het verlies van onze middelste dochter is alles wel echt even heel anders geworden.

We zijn allemaal jong geweest. Jong en onervaren. Zonder zorgen. Zonder levenservaring. We maken ieder als individu van alles mee. Sommige heel minimaal en sommige héél heftig. En dan is er nog een verschil per persoon hoe je zoiets ervaart en hoe je ermee om leert gaan.

De eerste keer mama

Ik ben Nikita. Ik ben mama van 3 prachtige meiden. Mijn oogappeltjes. Mijn alles! In 2014 werd ik voor het eerst mama. Ik mag mijzelf onder de ‘minder gezonde’ mensen benoemen dus een zwangerschap was voor mij niet vanzelfsprekend. Ook is de controle tijdens de zwangerschap voor mij niet bij een verloskundigenpraktijk maar bij de gynaecoloog één ding wat vast staat. Dat heb ik als heel prettig ervaren trouwens. Én mega veel mooie echo’s gehad dus mij hoor je niet klagen.

De eerste keer mama worden vond ik echt rete spannend. Hoe doe je dat? Mama zijn? Hoe is mijn baby? Gaat ze veel huilen? Hoe troost ik haar als ze moet huilen? Ben ik wel klaar om mama te zijn? Jeetje wat was ik onzeker. Eenmaal samen alleen met Yara in een kamer van het ziekenhuis ging alles vanzelf. De eerste keer haar uit dat ziekenhuisbedje tillen was magisch. Ik voelde me ineens héél erg verantwoordelijk voor dat mini meisje. Het voelde meteen goed. Het ging niet altijd zonder slag of stoot. Yara was een heel druk baby meisje dat niet graag sliep. Geen probleem, dan gaan we om 05:00 toch lekker beneden spelen. Ja mama zijn is ook slapeloze nachten hebben. Mama zijn is twijfelen over van alles, zeker bij de eerste.

De tweede keer mama ✨

In 2016 werd ik voor de tweede keer mama. Een hele zware zwangerschap. Veel complicaties. Veel ziekenhuis opnames. En veel te vroeg bevallen van ons meisje Eva. 11 weken te vroeg kwam zij ter wereld. Helemaal klaar voor de grote wereld dacht ze. Ze deed het helemaal zelf net na de geboorte. Om haar niet uitgeput te laten raken werd ze ondersteund met beademing voor een paar dagen. Na een week mocht ze al dichterbij huis, naar een ander ziekenhuis en na twee weken lag ze al in Uden. Na 7 weken was ze thuis onze kanjer. Helaas werd Eva heel ziek. Ze had LBSL. Een hersenafwijking met geen behandel mogelijkheden. Het was een zware tijd met zorg in huis. Yara cijferde zichzelf een beetje weg door op de achtergrond te blijven. Wij betrokken haar wel overal bij. Het is immers haar zusje. Ziekenhuis opnames en zorgverleners in huis maakt het 2 jaar durende leventje van Eva dragelijk. Toen ze 2 jaar werd is ze overleden. Dat is echt de moeilijkste periode van mijn leven als mama. Je kindje verliezen is niet te beschrijven. Het doet pijn en je voelt je machteloos en verlaten. Ik zou haar zo graag terug willen halen. Ik mis haar. Ze zal nooit in onze gedachten ontsnappen. We nemen haar nog iedere dag mee in ons hart. In onze verhalen. En in onze herinneringen.

De derde keer mama

In 2020 werd ik voor de derde keer mama. Een onbezorgde zwangerschap was het begin niet. Bij Eva kwamen wij erachter dat ik en Stefan (papa) een fout gen dragen. Die hebben we ook overgedragen aan Eva. Yara is inmiddels ook getest en is ook drager maar niet ziek, dat kan ze ook nooit worden als drager. En Nora hebben we laten testen toen ik zwanger was door middel van een vlokkentest. Met 15 weken kregen wij te horen dat zij geen drager is en ook niet ziek is. Echt een wonder! Drie verschillende meisjes varianten hebben wij gemaakt. Waarom wij het nog een keer wilde proberen na Eva? Onze wens is groot voor een gezinnetje met meerdere kindjes. Zusjes en/of broertjes die later samen zijn in plaats van helemaal alleen. Ik vind het fijn om zussen te hebben. Yara heeft natuurlijk Eva als zusje, maar die was er ineens niet meer. Nooit over dat scenario nagedacht natuurlijk. Daar denk je gewoon niet over na. Gelukkig ging het de derde keer toch nog een keertje goed en werd het ons gegund. Eva zou trots zijn op haar zusjes.

Moeder zijn is… ze laten worden wie ze willen zijn.

De zwangerschap van Nora verliep verder super fijn! Heb daar echt enorm van genoten. Een geplande keizersnede. De bevalling was echt heel fijn en rustig verlopen. Het was een mooi moment toen ik Nora voor het eerst mocht vasthouden. Yara was enorm zenuwachtig om haar zusjes Nora te ontmoeten en dat ontroerde mij zo.

Een lach en een traan

Mama zijn is elke dag met een lach en met een traan de wijde wereld in. Elke dag die heerlijke snoetjes aan m’n bed. Mama mogen we bij jou liggen? Ik vind dat soort momenten fantastisch! Ik voel mij heel verantwoordelijk voor hun. Ik wil ze leren om van zichzelf te houden. Hunzelf te omarmen. Liefde te geven aan anderen. Ja mama zijn is soms zwaar. Maar wat is zwaar? Ik bedoel als ze de hele dag al je energie opgeslokt hebben door vragen te stellen of gewoon lekker gillend hebben rond gerend. Het zijn altijd mooie herinneringen die we maken. En als ik ze lekker in hun bedjes heb gelegd neem ik mijn rust. Ik ga op tijd naar bed zodat ik de volgende dag weer energie genoeg heb voor ze.

Oneindige liefde en leren loslaten

Ik wil mijn meiden meegeven dat het leven mooi is. Mooi op ieder zijn eigen manier. Leren dat de wereld ook minder mooie dingen heeft. En leren hoe ze daar mee om kunnen gaan. Samen praten over leuke maar ook zeker minder leuke dingen. Met je gevoelens leren omgaan. Ook dat is wel een heel belangrijk aspect als je het mij vraagt.

Elke dag even lekker samen knuffelen, een kusje voor het slapen gaan, zeggen dat ik van ze houd. Dat zijn toch echt de basis dingen hier in huis. Liefde! Liefde is mama zijn. Of mama zijn is liefde. Het kan beide kanten op. Ik houd ontzettend veel van mijn meiden. Het liefst loop ik de hele dag aan hun zijde. Daar komen we natuurlijk helemaal nergens mee. Loslaten. Dat is ook mama zijn. En dat vind ik het moeilijkste denk ik. Zeker na het overlijden van Eva. Sindsdien loop ik het liefste elke dag aan Yara haar zijde omdat zij het daar zo moeilijk mee heeft. Gelukkig hebben we daar inmiddels ook onze weg in gevonden. Yara kreeg hulp met het omgaan van haar gevoelens. Ik liep er op vast en zag wel de struggels bij haar. Ook dat is mama zijn. Je kinderen hulp bieden die je zelf niet beheerst.

Liefde die je mag ontvangen als je mama bent en de liefde die je mag geven als mama zijn is echt heel bijzonder. Het voelt zo anders en zo sterk! Met die liefde kun je de hele wereld aan. Zo voelt het voor mij.

Samengevat… Mama zijn is fantastisch en het beste wat mij ooit is overkomen.

Wil je meer eerlijke verhalen lezen over het moederschap? In ons nieuwe boek EERLIJK vertellen twintig bekende moeders hun open, eerlijke en pure verhaal over het zwanger worden, de zwangerschap, bevalling en het leven (met een baby) daarna.