Mijn kind zit overal aan

“Onze dochter (bijna 23 maanden) zit altijd overal aan waar niet mag. Nu vind ik dat thuis nog niet zo een ramp maar als we ergens op bezoek gaan, zit ze overal aan. Ook al zeggen we haar duidelijk dat dit niet mag. Alle laden gaan open, alles wat ze maar kan pakken, ‘verplaatst’ ze. Ik durf nog niet eens meer ergens met haar op bezoek te gaan, bang dat ze wat kapot maakt. We hebben het 1-2-3 tellen al vaker geprobeerd maar dat helpt niet altijd. Vaker niet, dan wel! De hoek werkt ook niet echt want binnen een halve minuut is ze er weer uit (de hoek helpt thuis trouwens wel een stuk beter!) Ik weet niet meer zo goed wat ik kan doen om die ‘ondeugd’ er uit te krijgen. Kunt u ons helpen?

PS: We nemen ook vaak genoeg speelgoed voor haar mee maar dat helpt maar 4 minuten ofzo.”
– Viona

Antwoord van gezins- en opvoedcoach Anneliese Jansen:

“Je kind is een echte ontdekkingsreiziger! De wereld is ook zo mooi…Goed om te weten is dat je dochter je niet opzettelijk wil plagen, ze wil gewoon alles zien en voelen. Straffen maakt dat het veelal negatief wordt door de dag heen. Op je bezoekjes en misschien zelfs vooraf al er tegenop zien. Ga thuis een beetje oefenen. Zoek voor jezelf een balans, wat vind ik dat ik moet opruimen, wat moet kunnen blijven staan, waar mag ze aan zitten en wat wil ik absoluut niet! Geef haar een duidelijke eigen plek met eigen spullen. Als ze aan jouw kostbare spullen zit kun je haar wijzen waar ze wel aan mag zitten ( zodat je het niet, het negatieve kunt vermijden) Voor op visite kun je een aparte tas speelgoed maken, die ze dus niet goed kent van thuis en die elke keer weer bijzonder is om mee te spelen. Je zult op bezoek haar nog moeten blijven corrigeren, dat heb je als je met kinderen op visite gaat. Houd het luchtig, maak er eens een grapje over (waar zijn je oren nu gebleven? Ik heb het al een keer gezegd : ) En voor je eigen gemoedsrust, zeg het gewoon vooraf tegen het bezoek, mijn kind is een onderzoeker, zet je kostbare spullen even hoog of in de kast. Succes!”

Anneliese Jansen (1968)
www.anneliese-opvoedcoaching.nl