Moederdag

Moederdag is dé dag waarop jij als moeder in het zonnetje staat.

Zo hebben jouw collega-moeders hun moederdag ervaren … Lees mee met Xaviera, Floor, Femmie, Nathalie en Geeke.

Stille hoop

Ok, ik ben een optimist. Maar dit jaar liet ik de hoop toch wel een beetje varen. Al jaren bestaat mijn verjaardagscadeau uit het samen met mijn gezin iets uitzoeken dat meestal meer voor de kinderen is dan voor mij. ‘Stille’ hints werkten ook niet. Vandaag, op moederdag, lig ik dan ook nog half wakker in mijn bed mezelf een complimentje te maken over mijn moederschap. Van de anderen hoef ik het toch niet te hebben… Net toen mijn bad van zelfmedelijden over begon te lopen hoorde ik allemaal voetjes de trap op sluipen. De kinderen waren druk bezig elkaar te vertellen dat ze stil moesten zijn. De deur zwaaide open en daar stonden ze in pyjama met een versierd dienblad voor zich. Ik smolt en voelde me schuldig. Het dienblad werd onder luid gezang op mijn schoot gezet. Er lag meer koffie naast het kopje dan erin, aan suiker geen tekort en het beschuitje was door het hardhandig smeren in hapklare brokken gebroken. De koffie heeft nog nooit zo lekker gesmaakt. En de kusjes die ik kreeg? Dat waren de lekkerste kusjes ooit!

Uit het dagboek van: Xaviera (35), moeder van Thomas (15), Christian (12), Victoria (10) en Sarah (3)

Zo trots

Ik ben een alleenstaande moeder en daar heb ik helemaal geen moeite mee. Sterker nog: ik geniet van mijn drukke leventje. Dit jaar is mijn dochtertje voor het eerst naar de peuterspeelzaal gegaan. Dat was wel even wennen. Loslaten hoort erbij, maar het is toch moeilijk. Het is 8:00 en we zitten voor de TV te genieten van de tekenfilms. Opeens springt Dezy op en vraagt of het moederdag is. ‘Ja liefje’ antwoord ik. Snel holt ze naar haar speelgoedkastje, gooit alles eruit en grabbelt een plasticzak, die ze blijkbaar verstopt had, uit de kast. Vol trots pakt ze een prachtig ingepakt pakje uit de tas en zegt ‘Voor jou, heb ik zelf gemaakt!’ Ik dacht dat ik smolt… Tijd om het pakje uit te pakken kreeg ik niet. Voor ik het wist scheurde ze er het papier af en straalde van oor tot oor. En daar lag mijn eerste moederdagcadeautje op mijn schoot: een foto van mijn prinsesje met een zelfgemaakt lijstje. Die foto krijgt een speciaal plaatsje in mijn huis en mijn hart!

Floor (33), moeder van Dezy (2)

Lieve Femmie,

De laatste liefdesbrief die ik je schreef is al veel te lang geleden. Ook al is het soms moeilijk om te merken, de gevoelens die ik zo intens voor jou koester groeien nog steeds met de dag. Woorden zijn niet mijn sterkste punt, dat weet jij als geen ander. Daarom schrijf ik je deze brief. Mijn gevoelens voor jou zijn wellicht het mooiste cadeau dat ik je kan geven. Ons leven is nogal veranderd sinds Damian is geboren. En ik realiseer me heel goed dat voornamelijk jouw leven is veranderd. Ik snap dat het opgeven van je baan om voor ons hummeltje te zorgen een grote stap was. En ik weet ook dat ik daar vaak te makkelijk over denk. Toen je twee dagen ziek was is me dat allemaal erg duidelijk geworden. Een moeder is een alles-manager. En die rol vervul jij als geen ander. Het spijt me dat ik ooit tegen je heb gezegd dat je tegenwoordig nooit meer leuke rokjes draagt en je haar altijd in een staart hebt en nooit meer los. Ik snap nu echt dat het huismoeder zijn een hele zware taak is. Ik bewonder je en ben zelfs een beetje jaloers op het feit dat jij deze immens belangrijke rol zo goed kan vervullen. Ik snap dat het ‘eeuwig thuis zijn’ geen non-stoppe vakantie is, maar een functie van 24/7. En nog belangrijker: ik snap dat ik me niet heb gedragen als de steun en toeverlaat die jij verdient. Maar ik beloof dat dat zal veranderen! IK HOU VAN JE ! Geert

Femmie (31), moeder van Damian (0)

Pannenkoeken met hamburgers

‘Lieverd, wat wil je eten vandaag?’ Even dacht ik dat ik toe was aan een gehoorapparaat. ‘Ehh…’ Mijn denken werd bruut onderbroken door twee kinderen die mij wel wilden helpen met mijn denkproces. ‘Kies hamburgers mam!’ ‘Nee, pannenkoeken’. ‘We hebben al pannenkoeken gegeten’. ‘Maar niet met appel erop’. ‘Hamburgers zijn veel lekkerder, vooral als we er kaas op smelten’. ‘En dan doen we de broodjes in de oven’. Zo ging het nog een tijdje door. Ik hoorde de discussie aan en keek naar Romy die in haar box lag te slapen. Wat zij vanavond at was al duidelijk: borst. ‘Maar mama vindt pannenkoeken ook veel lekkerder’. ‘Nee hoor, alleen als ze in een pannenkoekenrestaurant eet’. ‘Ok, dan eten we hamburgers’. ‘Houden jullie daar eens mee op!’, sprak mijn man met een ferme stem. ‘Het is moederdag en mama mag beslissen.’ ‘Ik weet het al… pannenkoeken met hamburgers!’ Hoe kan ik mijn twee lieverdjes nu blijer maken dan daarmee? En is dat niet de kern van het moederschap?

Nathalie (36), moeder van Melvin (9), Miranda (8) en Romy (0)

Zelfde smaak

Dit jaar werd mijn eerste moederdag. Met mijn bolle buik besloot ik dan ook om een cadeautje voor mezelf te kopen. Alhoewel, voor mezelf… het enige dat me interesseerde waren kleine ini-mini kleertjes. Bij alles dat kleiner was dan maatje 64 smolt ik weg. Volgens mij stond ik vreselijk voor schut als ik weer eens in het openbaar me verzuchtte bij diesuperlieve truitjes, rompertjes, sokjes en broekjes. Het liefst zou ik al deze lieve kleertjes in de winkel tegen me aandrukken en knuffelen. Maar goed, ook al ben ik totaal beheerst door vreemde hormonen, dat gevoel wist ik tot nu toe nog altijd te onderdrukken. Voor de 101ste keer stapte ik Prénatal binnen. En voor ik het wist stond ik weer op diezelfde plek: middenin de kledingafdeling. Mijn oog viel meteen op die twee lieve slofjes. Dat werd mijn moederdagcadeau! Ik liet het inpakken (durfde natuurlijk niet te zeggen dat ze voor mijzelf waren) en liep naar huis. Hans was al thuis. Hij gaf me een zoen en zei dat hij een cadeautje had voor moederdag. Eigenlijk was het die morgen pas moederdag, maar hij kon niet wachten. Ik ook niet, dus opende ik snel mijn cadeautje… dezelfde slofjes als ik had gekocht! Dan hebben we in ieder geval dezelfde babysmaak!

Geeke (31), getrouwd met Hans en zwanger van …