Spartelen of wiebelen?

Plakluiers zijn zóóó Sprong 5

Rond 8,5 maand (sprong 6) is rustig verschonen er vaak niet meer bij. Maar wist je dat dit komt door de hersenontwikkeling en de motorische ontwikkeling: je baby wil staand verschoond worden! Help hem: hij wil niet spartelen, maar… wiebelen!

Maak je borst maar nat… Nadat je baby sprong 6 heeft genomen, behoort stilliggen tijdens het verschonen tot een ver verleden. The game is on… Leg je je baby op het verschoningskussen, grote kans dat hij je dan laat zien dat buik crunches tot zijn nieuwe vaardigheden behoren. Ook het hoofdje ligt vaak niet rustig meer en met de benen maakt hij bewegingen die je nog niet eerder hebt gezien! En pas op: jouw hand die hem tegenhoudt om te draaien, verliest het met tien punten van zijn kracht. Dat ‘spartelen’, soms zelfs ‘worstelen’, is eigenlijk een heel goed teken. Een teken van vooruitgang in de hersenen en het lijfje! Maar daar moet je wel wat mee.

Na sprong 5: dat gaat nog nét  

Na de vijfde (rond zes maanden) kan je je uk nog neerleggen en met een praatje rustig houden. Maar je merkt dan vast al dat er heel wat meer trucs aan te pas komen dan voor deze sprong. Je moet net even wat creatiever zijn om babylief stil te laten liggen, maar ok, dan lukte het nog wel.

Je baby is vanaf die sprong geobsedeerd door details. Als je hem bijvoorbeeld de plakstrip-luier vol met details vast laat houden en laat onderzoeken, blijft hij nog wel eventjes rustig liggen. OK, het kost misschien wat creativiteit en moeite, maar het lukt.

Sprong 6: mission impossible!

Welnu, na de volgende sprong, de sprong van categorieën (sprong 6) merk je dat het bijna een mission impossible is. En je bent niet de enige. Natuurlijk zijn er uitzonderingen die wel rustig blijven liggen, maar verreweg de meeste ouders merken dat de luier liggend verschonen nu geen pretje meer is. Het is een gevecht. Maar heb je je ooit afgevraagd waarom dit zo is?

Let’s be honest, als een baby zo enorm tekeergaat en iedere keer weer, dan is er iets wat hij echt niet leuk vindt, toch?

Het antwoord zit hem in de gezonde en mooie ontwikkeling van zijn hersentjes. Hij heeft weer een sprongetje gemaakt en heeft nu een enorme behoefte aan het oefenen van de grotere spiergroepen. Dat vraagt wellicht even om uitleg.
Simpel gezegd: de hersenen ontwikkelen en willen daardoor andere dingen met die spieren. De hersenen sturen de spieren aan. Om te staan, moeten je hersenen ‘vertellen’ dat je op die manier rechtop wilt met je lijf.  Je hersenen moeten dan ook het evenwicht in die positie kunnen aansturen.

De hersenen ‘lopen’ eerder dan het lijfje

Vanaf deze sprong van categorieën (6) kan je baby gaan lopen… Nu al? Ja, de hersenen kunnen het vanaf nu aan. Verreweg de meeste baby’s lopen nog niet met acht maanden (sterker nog, dat duurt nog vier à vijf maanden). Dat komt doordat de hersenen het misschien wel aankunnen, maar het lijfje nog lang niet. De spieren zijn nog niet sterk genoeg en de botten relatief gezien nog te zwaar. Dat de hersenen dus iets aankunnen (wat we met Oei, ik groei! in de sprongen beschrijven), wil dus niet zeggen dat een baby dit ook daadwerkelijk meteen doet met zijn lijfje.

Bambi op het ijs…

En nu komt het grote verschil tussen de mentale sprongetjes en de grove motoriek. De sprongetjes gebeuren, of je baby het nou wil of niet. Hij vraagt er niet om en kan ze niet eerder of later laten komen. Vergelijk het met de puberteit: die komt ook wanneer hij komt en je kan er niks aan doen. Anders is het bij het ontwikkelen van de spieren. Die moet je oefenen om resultaat te boeken. Je baby weet dat onbewust. En vanaf de sprong dat zijn hersentjes het lopen aankunnen, heeft hij ook de behoefte om zijn lijfje te trainen om zo zijn hersentjes te volgen. Hij wil oefenen met zijn spieren, steviger rechtop leren staan, de wereld verticaal beleven, zijn evenwicht rechtop verbeteren, en ga zo maar door.

Wie zit nou wie dwars?

Nu je dit weet, bekijk het verschonen dan eens vanuit zijn kant: hij doet enorm z’n best, werkt er keihard voor, en dat allemaal onbewust (slim he?!) en dan legt een van zijn ouders hem weer plat neer… conflict in het hoofdje met een tegenstribbelen als effect. Je baby wil je dus echt niet expres dwarszitten of jou het leven moeilijk maken. Hij wil ook echt wel af van die volle, vieze, plakkerige luier. Hij is ook toe aan een verschoning. Maar niet op DIE manier!

Hét moment voor… luierbroekjes!

Hij wil een manier die hem faciliteert, die hem helpt bij het staan onder de knie krijgen. Kortom, die spartelwedstrijd bij liggend verschonen wil je als ouder helemaal niet winnen. Toch? Je wilt eigenlijk dat je uk aan die nieuwe fase toe is en zich mooi ontwikkelt. Dus, maak het jezelf makkelijk en help je baby door gewoon voor een luierbroekje te kiezen. Plakstrip-luiers zijn zó sprong 5 😉

Stappenplan naar staand verschonen:

1. Begin hiermee als je merkt dat je uk niet meer stil wil liggen (let op: minder temperamentvolle baby’s zullen wellicht niet spartelen, maar maken het je subtieler duidelijk!).
2. Vlak na sprong zes is staand verschonen voor veel baby’s nog too much. Verschoon je baby dan liggend, maar gebruik een luierbroekje. Die is nu veel makkelijk aan te trekken dan een plakstrip-luier.
3. Baby’s die zitten en hun beentjes uitstrekken als je ze vasthoudt (dat is ver voor het zelfstandig staan!) kunnen met jouw hulp en ondersteuning staand verschoond worden.
4. Baby’s die eenmaal staan, kunnen zelfs gaan oefenen om (met jouw hulp) een been op te tillen als deze door het broekje heen moet.