Prikjes, kerst en… sprong 3

Met de onrust van sprong 2 nog vers in ons geheugen, kondigde sprong 3 zich alweer aan. Met een fantastisch vooruitzicht, namelijk: de eerste prikjes én kerst. We waren dan ook op alles voorbereid. 

Een gezellige kerst

De lastige fase van deze sprong kondigde zich precies aan rondom de kerstdagen. Als kers op de taart kreeg Juna in deze week ook nog haar eerste prikjes. Gelukkig had ze hier nauwelijks last van, die hobbel hadden we alvast genomen. Dit keer leek ze ook van de sprong weinig last van te hebben. Wel merkten we aan haar dat ze wat stiller was. Sinds sprong 2 had ze geleerd om te lachen en begon ze langzaam wat te brabbelen. Maar in deze fase kregen we enkel moeilijke en aandoenlijke blikken en was er van brabbelen geen sprake. 

Tijdens het voeden zoekt Juna meer contact. Ze aait met haar handje over je kin en zoekt deze ook weer op wanneer haar handje plots een eigen leven was gaan leiden. 

Dat Juna interesse heeft voor duimzuigen wisten we al. Tijdens de zwangerschap lag ze op elke echo met één handje bij haar mondje. Vrij snel na de bevalling wist ze dit handje ook te vinden maar ze accepteerde toch ook de speen. In de lastige fase van sprong 3 is dit anders. Steeds vaker spuugt ze de speen uit om vervolgens de voorkeur te geven aan haar duim. Maar jeetje, wat is zo’n duimpje klein als je zelf nog zo klein bent. Al gauw volgen de andere vingers en gaat vooral het hele knuistje in de mond. 

Oneindig veel lachen en kletsen

Nadat de lastige fase voorbij was, zag ik duidelijk aan Juna dat ze meer kon dan eerder. Ze had ineens aandacht voor mijn handen, ze bestudeerde deze uitvoerig. 

Waar Juna eerder niet in de box wilde, kan ze zich daar nu ineens goed vermaken. Met de muziekmobiel aan en de babygym boven haar spartelt ze, grijpt ze en kletst ze erop los. 

De grootste verandering vind ik toch wel het kletsen. Ze groeit van complimentjes en je ziet haar moeite doen om verschillende klanken te maken. Soms komt er ineens een gilletje waar ze zelf een beetje van schrikt. Haar mond gaat wagenwijd open en ze probeert de lucht naar buiten te persen. Ze lacht de hele dag door als je tegen haar praat. 

De periode van alles in en naar de mond lijkt hiermee ook te zijn aangebroken. Dit in combinatie met flink bellenblazen resulteert in structureel natte shirts. Tijd voor een slab dus! 

Rustig liggen is na deze sprong ook verleden tijd. Er wordt door Juna continu getrappeld. En jeetje wat zit er veel kracht in die beentjes zeg! Daarnaast laat Juna ook zien dat ze een voorkeur krijgt om te zitten, wanneer ze mijn vingers vastgrijpt en ik zeg: ‘Een, twee…’ Dan zet ze zich schrap en trekt mijn vingers naar haar toe. Met mijn hulp komt ze zitten en dit vind ze echt fantastisch. 

Sprong 3 achter de rug

Na de onrust van sprong 2 was sprong 3 dus echt peanuts. De vaardigheden die Juna nu heeft zijn zo ontzettend leuk!

Ze leert zo snel en kan elke dag iets nieuws, dat vind ik zo mooi om te zien. Elke avond als ik haar naar bed breng, ben ik benieuwd welke nieuwe dingen ze de volgende dag laat zien. 

De ontwikkelingen volgen elkaar ook in rap tempo op. Dat is soms wel even een flinke reminder dat ze maar zó kort, zó klein zijn. Extra genieten dus!

Geen kindje is hetzelfde en ook geen sprong is hetzelfde. Ervaar, kijk naar je kindje en luister naar je gevoel. ♥️

Annique, moeder van Juna.

Studiofoto’s: Jenneke Luijmes