Zwanger in Spanje

Al een aantal jaar woonde en werkte ik in Spanje en zo raakte ik hier ook in februari 2017 zwanger van mijn dochter. Aangezien mijn werk mijn drijfveer was voor alles, werkte ik dus gewoon lekker door tijdens mijn zwangerschap. Alle echo’s, die je overigens in Spanje maar 3x krijgt tijdens een zwangerschap, zagen er stuk voor stuk goed uit.

In Spanje ga je zodra je geconstateerd hebt dat je zwanger bent naar de dorps verloskundige. Zij stelt een aantal vragen en plant gelijk de eerste echo in bij een gynaecoloog in het ziekenhuis. De eerste echo kreeg ik rond de 12e week van mijn zwangerschap. In totaal ga je tijdens een zwangerschap dus 3x naar het ziekenhuis voor een echo en controle van je kindje. Wel zit je bijna langer in de wachtkamer dan bij de afspraak zelf, maar dat is Spanje:-)

Verdere controle zit er niet bij als er niks bijzonders is, de verloskundige zie je pas weer na je bevalling en bij de zwangerschapscursus die 1x per week plaatsvindt. Zelf vond ik de cursus erg achterhaald met de info die ik zelf al had gevonden in diverse Nederlandse boeken.

Echter kreeg ik rond de 33e week van mijn zwangerschap steeds meer klachten, van een opgezette huid tot enorme jeukende uitslag in mijn gezicht en verdere lichaam. Ik maakte mij niet druk, ik voelde de kleine enorm actief in mijn buik en ging nog vrolijk verder werken. Totdat een vriendin mij erop duidde dat het echt niet normaal was hoe enorm ik was aangekomen en mij constant zag krabben. (zelf wuifde ik dit weg met ‘het zal de warmte wel zijn’)

Bij de verloskundige in Spanje kreeg ik naar aanleiding van mijn klachten gelijk een oproep om mijn bloed te laten testen. Zei ze de wijze woorden: als het er niet goed uit ziet zal ik gelijk contact met je opnemen. Nadat ik een week nog niks van haar had gehoord, belde ik maar mijn eigen huisarts of hij inmiddels de resultaten had van mijn bloedafname. Zijn eerste vraag was; heb je koorts? Dit was niet het geval. Toch vertelde de huisarts mij dat er een slordige fout was gemaakt. Er had gelijk actie ondernomen moeten worden naar aanleiding van mijn bloedresultaat. Hij verzocht me dan ook om gelijk naar een arts of gynaecoloog te gaan.

Zwangerschapsvergiftiging

Geschokt pakte ik mijn tas (die al helemaal klaar stond) en ging ik richting het ziekenhuis. Niets vermoedend dat dezelfde dag mijn bevalling opgewekt werd. In mijn bloed was een afwijking gevonden, mijn lever kon de zwangerschap niet aan en daardoor was ik zo opgezet. De jeukende geïrriteerde huid kreeg zo ook een verklaring.

Tijdens de check up met de gynaecoloog die lichtelijk geïrriteerd en bezorgd was, kwam het besef; ik heb de afgelopen dagen gewoon gewerkt en niet wetende dat mijn lichaam het eigenlijk niet meer aankon. Haar woorden waren: dit kindje moet zo snel mogelijk geboren worden en we gaan het opwekken.

Nadat ik nog wat werk telefoontjes had gepleegd kon ik gaan liggen en werd alle medicatie toegediend om zo de bevalling op te wekken. Ik belde mijn moeder dat ze de tickets kon boeken, want zo hadden we dit afgesproken. We zeiden nog tegen elkaar dat de baby er vast wel zal zijn zodra ze is geland, maar niks was minder waar.

Een helse bevalling van bijna 48 uur…… Wordt vervolgd.